Moeder vroeg me of het goed met me ging. Ik haalde zijn schouders op en knikte. Nou, daar ga je, zei ze. Ze zei dat seksuele aanval een misdaad van perceptie was. Als je niet denkt dat je gewond bent, dan ben je dat niet, zei ze. Zoveel vrouwen maken zo'n grote deal van deze dingen. Maar je bent sterker dan dat ze terugging naar haar kruiswoordpuzzel.
(Mom asked me if I was okay. I shrugged and nodded. Well, there you go, she said. She said that sexual assault was a crime of perception. If you don't think you're hurt, then you aren't, she said. So many women make such a big deal out of these things. But you're stronger then that, she went back to her crossword puzzle.)
In "The Glass Castle" van Jeannette Walls is er een belangrijk moment waarop de moeder van de verteller naar haar welzijn vraagt. De verteller reageert met een schouderophalen en een knik en vraagt de moeder om te beweren dat seksuele aanval slechts een kwestie van perceptie is. Ze gelooft dat als iemand zich niet gekwetst voelt, ze er niet echt door worden getroffen en de ervaringen van veel vrouwen die worstelen met zo'n trauma trivialiseren.
De afwijzende houding van de moeder weerspiegelt een bredere maatschappelijke neiging om de ernst van seksueel geweld te bagatelliseren. Hoewel ze probeert een gevoel van kracht in haar dochter op te wekken, onthullen haar opmerkingen een gebrek aan empathie en begrip van de complexiteiten rond de kwestie. Deze interactie onthult de uitdagingen waarmee overlevenden worden geconfronteerd en benadrukt de noodzaak van compassie en validatie bij het omgaan met dergelijke ervaringen.