Het meest afschuwelijke geluid in de wereld, dat van de eens gewonnen: levend in het verleden, vergaan in het heden, een lijk gemaakt van stof in de toekomst.
(most horrid sound in the world, that of the once-was: alive in the past, perishing in the present, a corpse made of dust in the future.)
In Philip K. Dick's "nu wacht op vorig jaar", onderzoekt het verhaal de diepgaande verdriet en spookachtige aard van herinneringen. Het citaat toont een angstaanjagende auditieve ervaring die de eeuwige strijd symboliseert tussen de vluchtige aard van het leven en de duurzaamheid van de dood. De combinatie van leven in het verleden maar vervagen in het heden illustreert hoe iemands bestaan tegelijkertijd levendig en rottend kan aanvoelen. Deze aangrijpende reflectie vangt de essentie van nostalgie en verlies, en benadrukt de onvermijdelijke tijd.
Het beeld van een "lijk gemaakt van stof" versterkt verder de sombere realiteit van sterfelijkheid, wat suggereert dat alles wat overblijft van het leven slechts overblijfselen zijn. De gruwel van dit geluid is niet alleen het verlies zelf, maar het bewustzijn dat het gebeurt. Dick's werk worstelt vaak met thema's van identiteit en realiteit, en dit citaat omvat de strijd met het begrijpen van iemands plaats in een wereld waar het verleden zowel een comfort als een kwelling is. Uiteindelijk dient het als een herinnering aan de tijdelijke aard van het bestaan en het gewicht van herinneringen die we dragen.