Het citaat uit het boek "Blue Labyrinth" van Douglas Preston, waarin het bewustzijn van mensen over hun omgeving wordt vergeleken met die van een zeekomkommer, illustreert het idee dat veel mensen door het leven gaan zonder hun omgeving echt waar te nemen. Deze metafoor benadrukt een gebrek aan betrokkenheid en observatie, wat suggereert dat mensen vaak belangrijke details en nuances missen in hun dagelijkse ervaringen.
Door menselijk bewustzijn te vergelijken met het passieve bestaan van een zeekomkommer, nodigt de auteur lezers uit om na te denken over hun eigen mindfulness. Het moedigt een onderzoek aan of we gewoon door het leven drijven of actief opmerken en interactie met de wereld om ons heen, en dringt aan op een diepere band met onze omgeving.