In "Like Water for Chocolate" presenteert Laura Esquivel een unieke theorie door de reflectie van een personage op het menselijk potentieel. Het idee suggereert dat iedereen onbenutte innerlijke energie bezit, vergeleken met een doos met wedstrijden die ongetroffen blijven zonder externe ondersteuning. Het benadrukt het belang van het koesteren van relaties bij het ontsteken van iemands passies en creativiteit.

De analogie trekt een levendige vergelijking tussen de elementen die nodig zijn voor een vlam - zuurstof en een kaars - naar de liefde en koesterende ervaringen die individuen helpen hun volledige potentieel te realiseren. Op deze manier dient liefde als de essentiële adem, terwijl verschillende vormen van voeding, zoals kunst en genegenheid, fungeren als katalysatoren die persoonlijke groei en creativiteit mogelijk maken.