In haar boek "Princess Sultana's Daughters" drukt auteur Jean Sasson haar frustratie uit over romantische relaties gevormd onder onrealistische omstandigheden. Ze beweert dat als mannen en vrouwen in normale omgevingen zouden kunnen communiceren, de neiging van onmiddellijke liefde zou afnemen. Echte liefde, zoals geïllustreerd door de relatie van haar zus Sara en haar man Assad, is niet gebruikelijk en ontwikkelt zich vaak in de loop van de tijd en gedeelde ervaringen.
Sasson benadrukt de risico's van spontane emoties die zich voordoen wanneer sociale interacties beperkt zijn. Wanneer ontmoetingen plaatsvinden onder zeldzame of buitengewone omstandigheden, kunnen ze leiden tot misverstanden en persoonlijke tragedies, wat suggereert dat gezondere relaties gedijen in stabielere en dagelijkse omgevingen.