Natuurlijk kan worden verwacht dat bureaucraten een technologie omarmen die helpt om de illusie te creëren dat beslissingen niet onder hun controle staan. Vanwege zijn schijnbare intelligentie en onpartijdigheid heeft een computer een bijna magische neiging om de aandacht weg te richten van de mensen die verantwoordelijk zijn voor bureaucratische functies en naar zichzelf, alsof de computer de ware bron van autoriteit was. Een bureaucraat gewapend met een computer is de niet -erkende wetgever van onze leeftijd en een vreselijke last om te dragen.
(Naturally, bureaucrats can be expected to embrace a technology that helps to create the illusion that decisions are not under their control. Because of its seeming intelligence and impartiality, a computer has an almost magical tendency to direct attention away from the people in charge of bureaucratic functions and toward itself, as if the computer were the true source of authority. A bureaucrat armed with a computer is the unacknowledged legislator of our age, and a terrible burden to bear.)
In het "Technopoly: The Surrender of Culture aan technologie" van Neil Postman betoogt hij dat bureaucraten waarschijnlijk de voorkeur geven aan technologie, met name computers, die een illusie van objectieve besluitvorming creëren. Deze afhankelijkheid van technologie verschuift de focus van menselijk gezag naar de machines zelf, waardoor het lijkt alsof de computer de ware besluitvormingskracht heeft. Deze dynamiek helpt bureaucraten de verantwoordelijkheid te ontwijken en verhoogt de perceptie van de intelligentie en onpartijdigheid van de computer.
Postman suggereert dat deze afhankelijkheid van technologie een zware last voor bureaucraten legt, omdat ze de niet -herkende makers van beleidsmaatregelen en voorschriften worden in een tijdperk dat wordt gedomineerd door machines. Het vermogen van de computer om het menselijke element in het bestuur te verbergen, bemoeilijkt de verantwoordingsplicht en suggereert een betreffende trend waarbij technologie, in plaats van mensen, wordt gezien als de ultieme autoriteit in bureaucratische beslissingen.
