In "Cloud Atlas" van David Mitchell introduceert het verhaal het paradoxale idee dat, hoewel de wereld onveranderd lijkt, diepgaande transformaties onder de oppervlakte liggen. Dit concept benadrukt het idee dat vooruitgang en evolutie op subtiele manieren plaatsvinden, wat lezers ertoe aanzet na te denken over de onderlinge verbondenheid van menselijke ervaringen over verschillende tijdlijnen heen.

Het citaat 'Niets is veranderd, behalve alles' vat de essentie samen van de reizen van de personages en de bredere thema's van continuïteit en transformatie in de roman. Het suggereert dat ondanks het verstrijken van de tijd de belangrijkste menselijke worstelingen en verlangens constant blijven, zelfs als de context en omstandigheden dramatisch veranderen.