De passage weerspiegelt het diepgaande interne conflict dat de heer Tagomi ervaart, waar zijn lichaam instinctief reageert op een ongeziene dreiging. Zijn hart races en zijn autonome reacties worden geactiveerd, wat duidt op een staat van paniek. Maar ondanks de intense fysieke reacties, wordt hij geconfronteerd met een onzeker gevaar, waardoor hij verlamd en verward wordt, niet in staat om een ​​manier van handelen te identificeren. Deze juxtapositie benadrukt de strijd van een beschaafd individu wanneer fysieke instincten botsen met een gebrek aan duidelijkheid in de situatie.

Dit dilemma onthult de complexiteit van menselijke ervaring, waar instinctieve reacties zinloos kunnen worden in afwezigheid van duidelijke bedreigingen. De angst van de heer Tagomi illustreert hoe de beschaving onze primaire vecht-of-vluchtreacties bemoeilijkt, waardoor het moeilijk is om te navigeren als er geen duidelijk extern gevaar bestaat. Het omvat de existentiële crisis van de moderne man; Terwijl het lichaam zich voorbereidt op overleving, worstelt de geest van dubbelzinnigheid, onderstreept het een dieper commentaar op de aard van angst in een gestructureerde samenleving.