In deze humoristische passage van Joseph Heller's "Catch-22" raakt een kolonel steeds meer gefrustreerd wanneer een korporaal zijn verzoek verkeerd interpreteert. De kolonel eist dat de korporaal een lijn terugleest, maar de korporaal blijft zijn eigen laatste regel herhalen, wat verwarring veroorzaakt. De situatie escaleert naarmate de woede van de kolonel groeit en de bureaucratische absurditeit van militaire communicatie benadrukt.

Deze uitwisseling illustreert het chaotische karakter van bureaucratie, waar eenvoudige verzoeken kunnen leiden tot misverstanden en verhoogde emoties. Het onvermogen van de korporaal om het verschil te herkennen tussen zijn eigen woorden en de kolonel leidt tot komische spanning, waardoor de frustratie wordt onthuld die vaak wordt ervaren in hiërarchische systemen. Heller gebruikt deze dialoog om de dwaasheid van rigide militaire protocollen en de absurditeit van communicatie -afbraak bloot te leggen.