In de roman "Catch-22" van Joseph Heller wordt de sombere realiteit van sterfelijkheid aangepakt door de ervaringen van de personages tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het fragment benadrukt een onvermijdelijke waarheid: de dood is een onderdeel van het leven waar iedereen confronteert. De erkenning van stervende dient als een herinnering dat het leven eindig is en nadenken over hoe men ervoor kiest om te leven in de tijd die ze hebben.

Dit citaat benadrukt ook een gedeelde menselijke conditie, omdat het suggereert dat het bewustzijn van de dood universeel is. In plaats van weg te schaden van het onderwerp, presenteert Heller het openhartig en nodigt hij lezers uit om na te denken over hun eigen reizen en de absurditeiten van het bestaan ​​in het licht van onvermijdelijke sterfte.