Mensen lijken altijd zoveel haast te hebben. Rush, Rush, Rush. Waar rennen ze naartoe? Het leven is niet een soort race. We kruisen allemaal vroeg of laat dezelfde finishlijn. Je zou het haten om het einde in zicht te krijgen en plotseling zou willen dat je zou lopen in plaats van rennen, nietwaar? Misschien is dat waarom ze het het menselijk ras noemen. Nou, we zitten er allemaal samen in. Maar de winnaar van deze race krijgt geen prijs. Dus neem de tijd.
(People always seem to be in so much of a hurry. Rush, rush, rush. What are they rushing toward? Life isn't some kind of race. We all cross the same finish line, sooner or later. You'd hate to get the end in sight and suddenly wish you'd walked rather than run, wouldn't you? Maybe that's why they call it the human race. Well, we are all in it together. But the winner of this race gets no prize. so take your time.)
In "The Beach House", denkt Mary Alice Monroe na over het hectische tempo waarin mensen vaak door het leven bewegen. De constante drukte creëert een gevoel van urgentie die ertoe leidt dat individuen de schoonheid van hun omgeving en de momenten die ertoe doen over het hoofd zien. In plaats van het leven als een race te zien, moedigt Monroe lezers aan om te overwegen wat ze kunnen missen als ze...
