Kurt Vonnegut Jr. benadrukt de zeldzame en belangrijke vaardigheid van bekwaam lezen en schrijven, wat suggereert dat individuen die deze vaardigheden bezitten een bepaald niveau van beschaving weerspiegelen. Hij beschouwt deze individuen als opmerkelijk, bijna wonderbaarlijk, omdat hun vaardigheden bijdragen aan een beter begrip en waardering van de wereld. Dit idee houdt in dat geletterdheid niet alleen een persoonlijke prestatie is, maar een hoeksteen van een beschaafde samenleving.

Door degenen die uitblinken in lezen en schrijven te waarderen, verhoogt Vonnegut het belang van onderwijs en communicatie bij het bevorderen van een meer verlichte gemeenschap. Zijn inzicht moedigt ons aan om de transformerende kracht van geletterdheid en haar rol te herkennen bij het vormgeven van onze collectieve menselijkheid, wat suggereert dat we door deze bekwame individuen hoop kunnen vinden op een meer beschaafde samenleving.