In deze uitwisseling tussen Pippin en Gandalf van "The Lord of the Rings", drukt Pippin zijn verrassing en verdriet over het einde van het leven uit, wat een gemeenschappelijke angst voor sterfte weerspiegelt. Gandalf stelt hem gerust dat de dood geen einde is, maar eerder een overgang naar een andere reis. Hij beschrijft poëtisch de dood, wat suggereert dat het een natuurlijke progressie is in plaats van iets om te vrezen.
Gandalf schetst een levendig beeld van wat buiten het einde van het leven ligt - een prachtig landschap met witte kusten en een levendig groen land baadt in zonlicht. Deze beelden dient om Pippin te troosten, omdat hij zich realiseert dat het hiernamaals misschien niet iets is om te vrezen en een gevoel van hoop en vrede te presenteren in het gezicht van de dood.