In het boek 'The Mirage' van Naguib Mahfouz wordt het concept van een huis onderzocht als een symbool van stabiliteit en duurzaamheid. Het vertegenwoordigt niet alleen een fysieke structuur, maar ook een repository van herinneringen, die het verstrijken van tijd en menselijke ervaringen belichaamt. Het idee suggereert dat architectuur en engineering een rol spelen bij het creëren van ruimtes die onze herinneringen en emoties beschermen.

De beelden van een "vaste toren" brengt een gevoel van nostalgie over, die dient als een herinnering aan het verleden en de momenten die we koesteren. Door de reflecties van Mahfouz wordt het huis een metafoor voor hoe we contact maken met onze persoonlijke geschiedenissen en de emoties die aan hen zijn gekoppeld, met de nadruk op het verweven van ruimte en geheugen in ons leven.