Heel vaak denk ik na over het grote huis in Hollywood, over 'Midnight Confessions en op Ramon Novarro en over het feit dat Roman Polanski en ik peetouders zijn voor hetzelfde kind, maar schrijven heeft me nog niet geholpen om te zien wat het betekent.
(Quite often I reflect on the big house in Hollywood, on 'Midnight Confessions and on Ramon Novarro and on the fact that Roman Polanski and I are godparents to the same child, but writing has not yet helped me to see what it means.)
In haar reflecties brengt Joan Didion een gevoel van nostalgie en contemplatie over belangrijke herinneringen uit haar leven, met name gericht op haar ervaringen in Hollywood. Ze noemt een groot huis, verbindt haar verleden met evenementen zoals 'Midnight Confessions' en herinnert aan opmerkelijke figuren zoals Ramon Novarro en onthult haar met elkaar verweven relaties binnen de entertainmentindustrie.
Didion reflecteert ook op haar connectie met Roman Polanski als co-Godparents voor een kind, met de nadruk op de complexiteit en diepte van deze relaties. Ondanks haar schriftelijke inspanningen, voelt ze zich niet in staat om de betekenis achter deze ervaringen volledig te begrijpen of te verwoorden, en benadrukt ze de uitdagingen van het begrijpen van iemands verleden door verhaal.
