In deze passage worstelt het personage Edme met de moeilijkheid om afscheid te nemen, een sentiment dat zwaar en definitief aanvoelt. Ze vindt het moeilijk om haar gevoelens te verwoorden en reflecteert in plaats daarvan over haar omgeving, met name haar verbinding met de Taiga of het bos. Deze instelling vertegenwoordigt comfort en bekendheid voor EDME, waardoor het afscheid nog meer uitdagender is.

Winks biedt geruststelling door het concept van "Slaan Boladh" te introduceren, wat suggereert dat het afscheid niet permanent hoeft te zijn. Deze zin houdt in dat afscheid kan worden geredieerd; Ze zouden een overgang kunnen vertegenwoordigen in plaats van een doel. Door deze dialoog komt het idee van continuïteit en hoop naar voren, waardoor Edme haar emoties rond afscheids kan omgaan.