Ze was echter een voorliefde voor suiker en dit betekende dat een donut of een cake de sandwich zou kunnen volgen. Ze was tenslotte een traditioneel gebouwde dame, en ze hoefde zich geen zorgen te maken over kledinggrootte, in tegenstelling tot die arme, neurotische mensen die altijd in spiegels keken en dachten dat ze te groot waren. Wat was er eigenlijk te groot? Wie zou een andere persoon vertellen welke maat ze zouden moeten zijn? Het was een vorm van dictatuur, door de dunne, en ze had er niets van. Als deze dunne mensen meer aandringen werden, dan zouden de meer royale mensen gewoon op hen moeten zitten. Ja, dat zou hen leren! Hah!

---

(She had a taste for sugar, however, and this meant that a doughnut or a cake might follow the sandwich. She was a traditionally built lady, after all, and she did not have to worry about dress size, unlike those poor, neurotic people who were always looking in mirrors and thinking that they were too big. What was too big, anyway? Who was to tell another person what size they should be? It was a form of dictatorship, by the thin, and she was not having any of it. If these thin people became any more insistent, then the more generously sized people would just have to sit on them. Yes, that would teach them! Hah!)