Ze bewoog, zodat ze nu arm in arm stonden: twee dames, dacht ze, een bruine dame uit Botswana en een blanke dame ergens ver weg, Amerika misschien, ergens zo, een plaats van netjes gesneden gazons en airconditioning en Stralende gebouwen, een plaats waar mensen van anderen wilden houden, maar de kans alleen kregen.
(She moved, so that they were now standing arm in arm: two ladies, she thought, a brown lady from Botswana and a white lady from somewhere far away, America perhaps, somewhere like that, some place of neatly cut lawns and air conditioning and shining buildings, some place where people wanted to love others if only given the chance.)
In dit fragment uit "Blue Shoes and Happiness" delen de personages een moment van verbinding, staande arm in arm. De Brown Lady uit Botswana reflecteert op hun verschillen en benadrukt haar eigen achtergrond in tegenstelling tot de waarschijnlijke oorsprong van haar metgezel in Amerika. Dit moment illustreert de schoonheid van vriendschap die culturele en raciale grenzen overstijgt.
De verwijzing naar Amerika roept beelden op van het gepolijst stedelijk leven, waar idealen van liefde en mededogen aanwezig zijn. Deze combinatie tussen de twee vrouwen benadrukt het verlangen naar universele liefde en begrip, wat suggereert dat ondanks hun diverse achtergronden hoop is op wederzijdse genegenheid en binding bij mensen uit verschillende lagen van het leven.