Ze vroeg zich af of er enige manier was om hem de pillen door bedrog te laten nemen. Ze hield niet van het idee om underhand -methoden te gebruiken met de heer J.L.B. Matekoni, maar toen de reden van een persoon werd gestoord, dacht ze dat alle middelen gerechtvaardigd waren om ze beter te krijgen. Het was alsof een persoon was ontvoerd door een kwaadaardig wezen en losgeld vastgehouden. Je zou niet aarzelen, voelde ze, om zijn toevlucht te nemen tot bedrog om het slechte wezen te verslaan.
(She wondered whether there was any way of getting him to take the pills by trickery. She did not like the idea of using underhand methods with Mr. J.L.B. Matekoni, but when a person's reason was disturbed, then she thought that any means were justified in getting them better. It was as if a person had been kidnapped by some evil being and held ransom. You would not hesitate, she felt, to resort to trickery to defeat the evil being.)
In het verhaal overweegt de hoofdrolspeler de morele dilemma's die verband houden met het overtuigen van de heer J.L.B. Matekoni om zijn medicatie te nemen. Ondanks haar bedenkingen bij het gebruik van bedrieglijke tactieken, voelt ze een gevoel van urgentie om hem te helpen herstellen, reflecterend op de wanhopige omstandigheden van iemand wiens reden is aangetast. Haar interne strijd benadrukt het conflict tussen moraliteit en compassie in het licht van het lijden van een geliefde.
Ze trekt een parallel tussen de situatie van Mr. Matekoni en een ontvoeringsscenario, wat suggereert dat wanneer iemand gevangen wordt gehouden door zijn eigen geest, het gerechtvaardigd is om sluwe methoden te gebruiken om ze te bevrijden. Dit perspectief daagt de traditionele ethiek uit en laat zien hoe de wens om te beschermen en te genezen de lijnen van goed en fout kan vervagen. Uiteindelijk illustreren haar reflecties de complexiteit van menselijke relaties en de lengte waar je naar uit zou kunnen gaan.