Een boekrecensent wiens naam ik vergeet, noemde me onlangs een 'vicieuze misantrope'. . . Of misschien was het een 'cynische misantrope'. . . Maar hoe dan ook, hij {of zij} had gelijk; En wat me zo bracht was.
(Some book reviewer whose name I forget recently called me a 'vicious misanthrope' . . . or maybe it was a 'cynical misanthrope'. . . but either way, he {or she} was right; and what got me this way was .)
In een recente recensie beschreef een niet nader genoemde boekcriticus Hunter S. Thompson als een 'vicieuze misantrope' of mogelijk een 'cynische misantrope'. Thompson reflecteert op deze karakterisering en suggereert dat er waarheid in staat. Dit zelfbewustzijn onthult een dieper begrip van zijn perspectief en de emoties die zijn schrijven voeden.
In zijn werk, met name in 'Fear and Loathing on the Campaign Trail '72', onderzoekt Thompson de desillusie met politiek en samenleving. Zijn cynische vooruitzichten komen voort uit zijn ervaringen en observaties en vormt zijn onderscheidende stem in journalistiek en literatuur.