Hoeveel meer van deze stinkende, dubbele domselkoeien zullen we moeten doormaken voordat we onszelf recht genoeg kunnen krijgen om een soort nationale verkiezingen samen te stellen die mij zal geven en de minstens 20 miljoen mensen waar ik de neiging heb om het eens te zijn met een kans om op iets te stemmen, in plaats van altijd te worden geconfronteerd met die oude bekende keuze tussen de minste van twee kwaden?
(How many more of these stinking, double-downer sideshows will we have to go through before we can get ourselves straight enough to put together some kind of national election that will give me and the at least 20 million people I tend to agree with a chance to vote FOR something, instead of always being faced with that old familiar choice between the lesser of two evils?)
In zijn boek 'Fear and Loathing on the Campaign Trail '72', geeft Hunter S. Thompson een diepe frustratie uit over het politieke landschap, en vraagt zich af hoeveel meer ongewenste politieke gebeurtenissen zullen plaatsvinden voordat een betekenisvolle nationale verkiezing mogelijk is. Hij benadrukt het sentiment dat wordt gedeeld door miljoenen die zich gevangen voelen in een cyclus van kiezen tussen kandidaten die niet echt aantrekkelijk zijn. Deze hachelijke situatie laat kiezers zich gedesillusioneerd voelen en verlangen naar authentieke opties in het verkiezingsproces.
Het citaat van Thompson legt de essentie vast van een bredere onvrede met de politiek, waar burgers vaak worden geconfronteerd met de uitdagende beslissing om het minste van twee kwaden te selecteren in plaats van een kandidaat te ondersteunen waarin ze echt geloven. Deze terugkerende thema van ontevredenheid illustreert een aanzienlijke gap in het politieke systeem in het politieke systeem, de nadruk op de behoefte aan transformatieve verandering die stemmen voor een echtkeuze, uiteenlopers van meer nauwkeurige, uiteenlopers van het uiteenlingen van meer nauwkeurige, uiteenlingen met meer nauwkeurige, uiteenlopers en geliefden.