Steel de auto van Captain Black, zei Yossarian. Dat is wat ik altijd doe. We kunnen de auto van iemand niet stelen. Sinds je de dichtstbijzijnde auto begon te stelen elke keer dat je er een wilde, laat niemand het contact achter.
(Steal Captain Black's car, said Yossarian. That's what I always do. We can't steal anybody's car. Since you began stealing the nearest car every time you wanted one, nobody leaves the ignition on.)
In "Catch-22" drukt Yossarian een praktische maar moreel twijfelachtige benadering van het verkrijgen van een auto uit, wat suggereert dat het stelen van het voertuig van Captain Black zijn gebruikelijke methode is. Dit weerspiegelt een gevoel van wanhoop en de absurditeit van beslissingen in oorlogstijd, waarbij overleven vaak ethische overwegingen overtroeft. De opmerking van Yossarian benadrukt de lengte waarop individuen door de chaos van conflicten gaan navigeren.
Zijn vriend verzet dit idee echter door te wijzen op de gevolgen van dergelijke acties. Omdat de gewoonte van Yossarian om auto's te stelen is geëscaleerd, heeft het ertoe geleid dat mensen voorzichtiger zijn, waardoor ze hun auto's niet achterlaten met de ontsteking aan. Deze dialoog benadrukt het rimpeleffect van individuele acties in een bredere maatschappelijke context, en toont de uitdagingen van het handhaven van moraliteit in een systeem vol absurditeit.