Rechte lineariteit, die we als vanzelfsprekend zijn gaan beschouwen in alles, van natuurkunde tot fictie, bestaat gewoon niet. Lineariteit is een kunstmatige manier om de wereld te bekijken. Het echte leven is geen reeks onderling verbonden gebeurtenissen die zich na de ander voordoen, zoals kralen die aan een ketting zijn geregen. Het leven is eigenlijk een reeks ontmoetingen waarin één gebeurtenis degenen die op een geheel onvoorspelbare, zelfs verwoestende manier volgen, kan veranderen. Dat is een diepe waarheid over de structuur van ons universum. Maar om de een of andere reden staan we erop dat het zich gedraagt alsof het niet waar is.
(Straight linearity, which we have come to take for granted in everything from physics to fiction, simply does not exist. Linearity is an artificial way of viewing the world. Real life isn't a series of interconnected events occurring one after another like beads strung on a necklace. Life is actually a series of encounters in which one event may change those that follow in a wholly unpredictable, even devastating way. That's a deep truth about the structure of our universe. But, for some reason, we insist behaving as if it were not true.)
Het concept van rechte lineariteit wordt vaak verondersteld een fundamenteel aspect van de realiteit te zijn, dat verschillende gebieden zoals natuurkunde en verhalen vertellen. Deze visie is echter kunstmatig geconstrueerd en weerspiegelt niet de complexiteit van het echte leven. In plaats van gebeurtenissen als een eenvoudige volgorde te zien, wordt het leven nauwkeuriger beschreven als een reeks ontmoetingen waarbij één gebeurtenis het verloop van de volgende gebeurtenissen onvoorspelbaar kan veranderen.
Dit begrip onthult een diepgaande waarheid over de structuur van het universum. Ondanks de chaotische aard van het leven, hebben we de neiging om vast te houden aan een geloof in lineaire progressie, met uitzicht op de onvoorspelbaarheid en onderlinge verbondenheid van gebeurtenissen. Deze mentaliteit, zoals gesuggereerd door Michael Crichton in "Jurassic Park", kan leiden tot aanzienlijke gevolgen, en benadrukt de noodzaak om het ingewikkelde web van interacties te herkennen die onze ervaringen definiëren.