Die avond vestigde Christine Hartmann zich in bed met een boek dat ze had gekozen uit de velen verspreid over het hele landhuis. Sinds haar jeugd had ze de vaardigheid van eenzaamheid aangescherpt en de voorkeur gaf aan haar eigen bedrijf boven dat van anderen. Een fervent lezer, ze verslond boeken snel en evalueerde ze op basis van hun kracht om haar weg te transporteren van haar fysieke omgeving.

Gedurende haar moeilijkste dagen zorgde literatuur voor een cruciale ontsnapping aan haar innerlijke onrust, waardoor ze tijdelijk de werelden kon bewonen die door andere auteurs zijn gemaakt. Tijdens momenten van diepe nood toen ze het moeilijk vond om zich te concentreren, voelde ze een diep gevoel van eenzaamheid en verdriet.