Die nacht ging Christine Hartmann naar bed met een boek dat ze had genomen uit de velen die rond het landhuis lagen. Van jongs af aan had ze de kunst ontwikkeld om alleen te zijn en gaf ze over het algemeen de voorkeur aan haar eigen bedrijf boven dat van iemand anders. Ze las boeken met een enorme snelheid en beoordeelde ze volledig op hun vermogen om haar uit haar materiële omgeving te verwijderen. In bijna alle ongelukkigste dagen van haar leven had ze kunnen ontsnappen uit haar eigen innerlijke wereld door tijdelijk te leven in die van iemand anders, en bij de twee of drie keer dat ze te overstuur was geweest om zich te concentreren dat ze verlaten was geweest.
(That night Christine Hartmann went to bed with a book she had taken from among the many that lay strewn around the Manor. From an early age she had developed the art of being alone and generally preferred her own company to anyone else's. She read books at enormous speed and judged them entirely on their ability to remove her from her material surroundings. In almost all the unhappiest days of her life she had been able to escape from her own inner world by living temporarily in someone else's, and on the two or three occasions that she had been too upset to concentrate she had been desolate.)
Die avond vestigde Christine Hartmann zich in bed met een boek dat ze had gekozen uit de velen verspreid over het hele landhuis. Sinds haar jeugd had ze de vaardigheid van eenzaamheid aangescherpt en de voorkeur gaf aan haar eigen bedrijf boven dat van anderen. Een fervent lezer, ze verslond boeken snel en evalueerde ze op basis van hun kracht om haar weg te transporteren van haar fysieke omgeving.
Gedurende haar moeilijkste dagen zorgde literatuur voor een cruciale ontsnapping aan haar innerlijke onrust, waardoor ze tijdelijk de werelden kon bewonen die door andere auteurs zijn gemaakt. Tijdens momenten van diepe nood toen ze het moeilijk vond om zich te concentreren, voelde ze een diep gevoel van eenzaamheid en verdriet.