In Joseph Heller's "Catch-22" verwijst de uitdrukking "Catch-22" naar een paradoxale regel die de absurditeit van oorlog en bureaucratie belichaamt. Het personage Doc Daneka erkent zijn betekenis, wat suggereert dat het een onontkoombaar dilemma vertegenwoordigt waarmee soldaten worden geconfronteerd. In deze context illustreert de vangst de tegenstrijdige en vaak onlogische aard van militaire voorschriften die individuen in hopeloze situaties vangen.
Het gesprek weerspiegelt de absurditeit van de omstandigheden die de personages tegenkomen. De erkenning dat het "het beste is dat er is" benadrukt verder de onvermijdelijkheid van dergelijke situaties, waarbij de enige manier om te overleven is door de ingewikkelde regels te navigeren. Dit benadrukt Heller's kritiek op de systemische kwesties binnen het leger en de zinloosheid om te proberen te ontsnappen.