De aalmoezenier in "Catch-22" ervaart een moment van openbaring terwijl hij de techniek van beschermende rationalisatie ontdekt. Hij vindt het bijna moeiteloos om negatieve kwaliteiten om te zetten in positieve kwaliteiten, wat een diepgaande verschuiving in perspectief illustreert. Dit besef brengt hem een ​​gevoel van opwinding, omdat hij het gemak ziet waarmee een persoon immorele acties kan rechtvaardigen door hun betekenissen opnieuw te interpreteren. Zijn inzicht leidt tot een krachtig begrip van hoe perceptie de realiteit kan veranderen.

Dit concept benadrukt het idee dat morele grenzen kunnen worden vervaagd door rationeel denken, waardoor individuen hun gedrag kunnen rechtvaardigen, ongeacht de ethische implicaties ervan. De aalmoezenier erkent dat het manipuleren van deze percepties weinig intelligentie vereist, maar een gebrek aan karakter, en benadrukt een donkere kritiek op hoe de maatschappij kan goedkeuren of vice -maskerading als deugd. Deze ironische wending dient om de integriteit van morele oordelen in een chaotische wereld in twijfel te trekken.