Het logboek strekte zich uit over de stroom. Het was er al een tijdje. Stokken, veren en puin waren gevangen op verdwaalde takken die uit het ene uiteinde staken. De stroom stroomde onder het boomstam, lui en zwartachtig groen, net voordat het verbreedde en zich bij de Connecticut-rivier voegde. Pijnbomen werden dik langs de ene bank, terwijl riet langs de andere fluisterde.
(The log stretched across the stream. It had been there for some time. Sticks, feathers, and debris had caught on stray branches protruding from one end. The stream flowed beneath the log, lazy and blackish-green, just before it widened and joined the Connecticut River. Pine trees grew thick along one bank, while reeds whispered along the other.)
De scène beschrijft een logboek dat een armatuur is geworden over een stroom, waarbij de natuur zijn stempel heeft gedrukt met stukjes puin gevangen in de takken. Het logboek dient als een brug tussen het stromende water hieronder en de omliggende omgeving, hetgeen een verband suggereert tussen de verschillende elementen van het landschap. De stroom, beschreven als lui en donker, fuseert uiteindelijk met de grotere rivier Connecticut en benadrukt het idee...