In het verhaal geeft Augusta toe een wezen in haar kamer achter te laten om het voor haar moeder te verbergen, wat aangeeft dat ze haar moeder nog niet had overtuigd om haar toe te staan ​​het huisdier te behouden. Markeren vragen of Augusta haar katten heeft achtergelaten bij het wezen voor gezelschap, waarop ze bevestigend reageert, wijst op een naderende wending in het verhaal.

Terwijl het gesprek zich ontvouwt, anticipeert Maripat gretig op een hartverwarmende conclusie, misschien een vriendschap tussen het huisdier en de katten. Augusta onthult echter een schokkende waarheid: in plaats van vrienden te worden, at het wezen uiteindelijk de katten op, wat duidt op een donkere wending in het verhaal en de anderen verbluft door haar openbaring.