In Philip K. Dick's "Time Out of Joint" is er een commentaar op hoe de samenleving vaak degenen beloont die conform en imiteren van het gedrag van degenen die aan de macht zijn. De uitdrukking suggereert dat individuen die geen originaliteit hebben, maar ijverig autoriteitsfiguren neigen op te vallen en succes te bereiken. Dit benadrukt een paradox in sociale erkenning en vooruitgang, waarbij de naleving van gevestigde normen voorrang heeft op creativiteit en originaliteit.

Deze observatie weerspiegelt bredere thema's over de dynamiek van macht, conformiteit en de aard van de ambitie. Het roept vragen op over de waarde van echte innovatie versus de veiligheid van het volgen van de status quo. Uiteindelijk bekritiseert het citaat een maatschappelijk systeem dat prioriteit kan geven aan uiterlijk en naleving boven echte bijdrage en inzicht, wat duidt op een ontkoppeling tussen succes en zinvolle impact.