De rozenschaduwen zeiden dat ze van de zon hielden, maar ook van het donker, waar hun wortels groeiden door het lichtloze mysterie van de aarde. De rozen zeiden: Je hoeft niet te kiezen.
(The rose shadows said that they loved the sun, but that they also loved the dark, where their roots grew through the lightless mystery of the earth. The roses said: You do not have to choose.)
In Robin McKinley's 'Sunshine' drukken de rozen een complexe relatie uit met zowel licht als duisternis. Hoewel ze de zon waarderen die hen voedt, vinden ze ook waarde in het donker, waar hun wortels zich verdiepen in de diepten van de mysteries van de aarde. Deze dualiteit benadrukt het belang van beide elementen in hun bestaan.
De rozen brengen een boodschap van acceptatie over en suggereren dat je niet strikt hoeft te kiezen tussen licht en donker. In plaats daarvan kunnen beide aspecten naast elkaar bestaan, waardoor hun leven en groei worden verrijkt. Dit idee moedigt aan om alle facetten van het leven te omarmen, waarbij wordt erkend dat zowel zonneschijn als schaduw essentieel zijn voor vervulling.
