... De zeepiraten die het meest te maken hadden met de oprichting van de nieuwe government eigendom van menselijke slaven. Ze gebruikten mensen voor machines, en zelfs na slavernij werd geëlimineerd, omdat het zo gênant was, bleven zij en hun inwoners aan gewone mensen beschouwen als machines.
(... the sea pirates who had the most to do with the creation of the newgovernment owned human slaves. They used human beings for machinery, and, evenafter slavery was eliminated, because it was so embarrassing, they and theirdescendants continued to think of ordinary human beings as machines.)
Het fragment uit "Breakfast of Champions" van Kurt Vonnegut benadrukt de verontrustende erfenis van slavernij en de nasleep ervan. Het suggereert dat de zeepiraten, die instrumenteel zijn in het oprichten van een nieuwe regering, mensen als louter hulpmiddelen voor hun doeleinden beschouwden en ze als machines behandelen in plaats van als individuen. Deze ontmenselijking onderstreept een fundamentele fout in de maatschappelijke mentaliteit van die tijd.
Zelfs na de afschaffing van de slavernij handhaafden de afstammelingen van deze piraten deze vernederende perceptie van mensen en zagen ze door een industriële lens. Dit blijvende gezichtspunt weerspiegelt de diepgewortelde kwesties van objectivering en exploitatie die blijven hangen in de samenleving en suggereert dat culturele attitudes kunnen aanhouden lang nadat de formele praktijken zijn afgeschaft.