Kurt Vonnegut Jr. reflecteert op zijn verlangen om terug te keren naar een staat van mentale duidelijkheid en onschuld, verwant aan die van een pasgeborene, te midden van de chaos van de wereld. Dit verlangen naar een eenvoudiger, minder belastende geest benadrukt de complexiteiten en uitdagingen waarmee hij zijn hele leven te maken heeft gehad. Het onderstreept een thema van desillusie met de samenleving en de impact van een beschadigde wereld op iemands psyche.

Zijn citaat van "Breakfast of Champions" omvat een diepgaand verlangen naar zuiverheid in gedachte en geest, waarbij een diep gevoel van nostalgie wordt gecommuniceerd en een kritiek op de moderne ervaring. Het schrijven van Vonnegut worstelt vaak met de absurditeiten van het leven, en dit sentiment illustreert een strijd om innerlijke vrede te verzoenen met externe onrust.