De Texaan wilde dat iedereen in de wijk gelukkig was, maar Yossarian en Dunbar. Hij was echt heel ziek.
(The Texan wanted everybody in the ward to be happy but Yossarian and Dunbar. He was really very sick.)
De Texaan in "Catch-22" van Joseph Heller wordt afgeschilderd als iemand die echt wil hebben om geluk te brengen aan iedereen in de wijk, behalve Yossarian en Dunbar. Zijn bedoelingen benadrukken een contrast tussen zijn idealisme en de onrustige realiteit van de personages in het verhaal. Het uiteindelijke doel van de Texaanse is om een vreugdevolle sfeer te creëren, wat een belangrijk aspect van de menselijke natuur aangeeft: het verlangen naar verbinding en het welzijn van anderen.
Het verhaal onthult echter dat het optimisme van de Texaan wordt overschaduwd door zijn eigen ernstige ziekte. Deze juxtapositie illustreert de absurditeit die in de roman heerst, waar het nastreven van geluk vaak zinloos kan zijn in het licht van grimmige omstandigheden. Zijn karakter dient als een herinnering aan de complexiteit van oorlogservaringen, waar zelfs de wens om anderen te verheffen kan voortkomen uit diep persoonlijk lijden.