... Het vacuüm achtergelaten door de vertrekkende bezoeker leek te echoën langs de gang en de muren in. Het was op die momenten, toen haar vrijheid een donkere tint aannam, dat ze bijna wenste dat er geen gok meer zou zijn, want dan zou er geen kloof van leegte zijn om te onderhandelen toen ze weg waren.
(... the vacuum left by the departing visitor seemed to echo along the hallway and into the walls. It was at those times, when her aloneness took on a darker hue, that she almost wished there would be no more guess, for then there would be no chasm of emptiness for her to negotiate when they were gone.)
Het citaat weerspiegelt een gevoel van diepgaande eenzaamheid die het personage ervaart nadat een bezoeker vertrekt. De leegte resoneert niet alleen in de gang, maar ook in haar, en benadrukt hoe diep ze hun afwezigheid voelt. Dit gevoel versterkt haar eenzaamheid, werpt het in een meer negatief licht.
Op deze momenten van alonen overweegt ze de mogelijkheid dat ze niet langer bezoekers hebben. Dit verlangen komt voort uit haar wens om de resulterende leegte te vermijden die hun vertrek in haar leven creëren, wat suggereert dat de pijn van eenzaamheid draaglijker kan zijn dan de cycli van verbinding en verlies.