In het werk van Philip K. Dick onderzoekt hij het concept dat sommige individuen, hoewel biologisch menselijk, de emotionele diepte of de mensheid missen die typisch geassocieerd is met onze soort. Dit metaforische idee van "Androids" suggereert dat deze mensen kunnen worden losgekoppeld van echte menselijke ervaringen en emoties, die bijna als machines functioneren in plaats van levende wezens. Na verloop van tijd zijn Dick's geschriften verdiept in de wazige lijnen tussen het menselijk en kunstmatig bestaan, waardoor vragen worden opgeroepen over identiteit en bewustzijn.

Dit thema weerspiegelt een breder commentaar op de samenleving, en benadrukt hoe bepaalde individuen op een mechanische manier kunnen werken, zonder empathie of echte verbinding met anderen. Dick nodigt lezers uit om te heroverwegen wat het betekent om mens te zijn en spreekt hen aan om de emotionele algoritmen te verkennen die onze acties en relaties definiëren. Dergelijke reflecties dienen als een kritiek op een moderne wereld die soms prioriteit kan geven aan efficiëntie boven empathie en ons uitdaagt om opnieuw verbinding te maken met ons authentieke zelf.