De passage reflecteert op de voorbijgaande aard van het bestaan, wat suggereert dat het leven voortkwam uit de oerelementen van het universum, zoals stof en gas. Het portretteert een onvermijdelijke terugkeer naar deze staat en benadrukt dat al het leven tijdelijk is en onderworpen is aan kosmische cycli. Deze overgang illustreert de vergankelijkheid van het leven terwijl deze wordt gevormd en uiteindelijk terugkeert naar zijn oorspronkelijke vormen.

De in de tekst genoemde waanden worden afgebeeld als individuen die ernaar streven de natuurlijke orde te beheersen of te beïnvloeden. Hun verlangen om in contact te komen met de natuur en geschiedenis komt voort uit een verlangen naar macht en betekenis. Ze willen actieve deelnemers worden in het ontvouwen van gebeurtenissen en zich aansluiten bij een goddelijke autoriteit. Deze ambitie wordt gekenmerkt als een vorm van waanzin, gedreven door een diepgewortelde behoefte om de rol van louter slachtoffers in het grote verhaal van het bestaan ​​te overstijgen.