Er was maar één vangst en dat was vangst-22, die specificeerde dat een zorg voor de eigen veiligheid in het licht van gevaren die echt en onmiddellijk waren het proces van een rationele geest was.
(There was only one catch and that was Catch-22, which specified that a concern for one's own safety in the face of dangers that were real and immediate was the process of a rational mind.)
In de roman 'Catch-22' van Joseph Heller dient het concept van catch-22 als een paradoxale regel die het gedrag van de personages regelt. Het benadrukt de absurditeit van oorlog en de bureaucratische absurditeiten waarmee individuen worden geconfronteerd. De regel geeft aan dat een soldaat als krankzinnig kan worden beschouwd als hij gewillig gevaarlijke missies blijft vliegen, maar als hij van toepassing is om gek te worden verklaard om te voorkomen dat die missies vliegen, bewijst hij dat hij gezond is, waardoor hij van de vrijstelling wordt gediskwalificeerd.
Dit creëert een no-win situatie voor de personages en benadrukt de strijd tussen het instinct voor zelfbehoud en de irrationele eisen van het militaire systeem. Heller's verkenning van dit thema weerspiegelt een breder commentaar op de tegenstrijdigheden van menselijke logica wanneer ze worden geconfronteerd met gevaarlijke omstandigheden, waarbij de essentie wordt vastgelegd van hoe de geest angst en gevaar rationaliseert bij het nastreven van overleven.
