Dit was loyaliteit van een soort die zeldzaam was in een tijdperk van zelfgenoegzaamheid. Het was een ouderwetse deugd van het type dat haar filosofische collega's prees, maar nooit zelf konden matchen.
(This was loyalty of a sort which was rare in an age of self-indulgence. It was an old-fashioned virtue of the type which her philosophical colleagues extolled but could never themselves match.)
De tekst bespreekt een vorm van loyaliteit die opvalt in een tijd die wordt gekenmerkt door egocentrisch gedrag. Het weerspiegelt een bewonderenswaardige kwaliteit die steeds zeldzamer lijkt, vooral in de hedendaagse samenleving waar onmiddellijke bevrediging vaak voorrang heeft op diepere waarden. Deze loyaliteit is niet alleen een concept dat door filosofen wordt besproken; Het is een deugd die ze vaak niet in hun eigen leven belichamen.
In wezen benadrukt de passage het contrast tussen theoretische principes en hun praktische toepassing. Hoewel filosofische discussies deugden zoals loyaliteit kunnen uiteenvallen, ligt de echte uitdaging in het authentiek leven van die deugden. Dit creëert een ontkoppeling tussen de idealen van het filosofische denken en de realiteit van menselijk gedrag, en benadrukt het belang van het beoefenen van wat men predikt.