Tot de boom van de boom, boom tussen bomen boom over de boom word steen tot steen, steen tussen stenen, steen onder steen voor altijd. O LOP, hoor de kleine smeekbede van Thees van elk van deze uw niet -onbekende! Slaap in een uur lang, O LOP! Dat ze geen chill nemen. Dat ze ming geen merder doen. Dat zij Madhowiatrees niet zullen gomeet. Luide, heap ellende op ons, maar onze kunst met het lachen laag verstrengelen!
(Till tree from tree, tree among trees tree over tree become stone to stone, stone between stones, stone under stone for ever. O Loud, hear the wee beseech of thees of each of these thy unlitten ones! Grant sleep in hour's time, O Loud! That they take no chill. That they do ming no merder. That they shall not gomeet madhowiatrees. Loud, heap miseries upon us yet entwine our arts with laughter low!)
In dit fragment uit "Finnegans Wake" van James Joyce presenteert de beelden een ingewikkelde verbinding tussen bomen en stenen, wat een cyclus van bestaan in de natuur suggereert. De uitdrukking "tot boom uit boom" en de herhaling van "boom" en "steen" roepen een gevoel van continuïteit op, waarbij de nadruk wordt gelegd op het samenspel van verschillende elementen in de omgeving. Dit weerspiegelt de onderlinge verbondenheid van het leven en de doorzettingsvermogen van natuurlijke krachten, zoals de verhalende stem lijkt te pleiten voor vrede en begrip te midden van chaos.
Het pleidooi voor "O Loud" benadrukt een verlangen naar uitstel en harmonie, omdat de spreker verlichting van overweldigende ellende zoekt terwijl hij creativiteit en gelach wil floreren. De "Wee Beseech" en het verlangen naar "Slaap in Hour Time" suggereren een zoektocht naar troost in het gezicht van de lasten van het leven. Deze dualiteit van het zoeken naar troost terwijl het lijden erkent, illustreert de complexiteit van de menselijke ervaring, waar vreugde en wanhoop naast elkaar bestaan, aandringen op een evenwicht dat zowel veerkracht als expressie bevordert.