Niet in staat om echte nanoassemblers te construeren, gebruikte Xymos bacteriën om hun moleculen uit te zetten. Dit was genetische manipulatie, niet nanotechnologie.
(Unable to construct genuine nanoassemblers, Xymos was using bacteria to crank out their molecules. This was genetic engineering, not nanotechnology.)
Xymos stond voor uitdagingen bij het ontwikkelen van authentieke nanoassemblers en wendden zich tot bacteriën om in plaats daarvan moleculen te produceren. Hun benadering was gebaseerd op genetische manipulatie in plaats van op de verwachte nanotechnologie. Deze verschuiving in methodologie benadrukt de beperkingen bij het bereiken van hun oorspronkelijke doel van het bouwen van nanoassemblers.
Dit scenario benadrukt het kruispunt tussen biologie en technologie, wat aantoont dat wanneer één weg moeilijk blijkt te zijn, wetenschappers zich kunnen aanpassen door het benutten van levende organismen. Terwijl Xymos aanvankelijk streefde naar een doorbraak in nanotechnologie, toont hun afhankelijkheid van genetische manipulatie de flexibiliteit en vindingrijkheid die nodig is voor wetenschappelijke verkenning.
