We ervaren de wereld echt niet volledig, omdat we half in slaap zijn, dingen doen die we automatisch denken dat we moeten doen. "En het onder ogen zien van de dood verandert dat?" Oh, ja. Je stript al dat spul weg en je concentreert je op de essentie.
(We really don't experience the world fully, because we're half-asleep, doing things we automatically think we have to do."And facing death changes that?"Oh, yes. You strip away all that stuff and you focus on the essentials.)
In "Dinsdagen met Morrie", onderzoekt Mitch Albom het concept dat we vaak door het leven gaan in een waas, taken uitvoeren uit gewoonte in plaats van mindfulness. Deze automatische manier van leven voorkomt dat we echt de rijkdom van de wereld om ons heen ervaren. Het suggereert dat onze dagelijkse routines onze zintuigen kunnen verdoven en onze betrokkenheid beperken met de diepere betekenissen van het leven.
Morrie geeft uit dat het confronteren van de dood ons uit deze slaap kan ontwaken en individuen aanmoedigt om prioriteit te geven aan wat er echt toe doet. Door sterfte onder ogen te zien, zijn we gedwongen om na te denken over onze waarden en relaties, waardoor we ons kunnen concentreren op de essentiële aspecten van het leven en elk moment vollediger kunnen waarderen.