In het boek "Human Traces" van Sebastian Faulks wordt een personage genaamd Jacques gevraagd om de essentie van de realiteit te overwegen. Geconfronteerd met de vraag over wat hij gelooft is het meest reële aspect van het bestaan, houdt hij zich bezig met diepe contemplatie om iets te vinden dat aanzienlijk belang en een lange levensduur houdt.
Na aanzienlijk nadenken komt Jacques tot een diepgaande conclusie, waarin staat dat 'geheugen' is wat hij het meest echte ding beschouwt. Dit weerspiegelt zijn geloof in de cruciale rol die geheugen speelt bij het vormgeven van onze ervaringen en begrip van het leven, wat suggereert dat onze herinneringen fundamenteel zijn voor onze identiteit en perceptie van de realiteit.