{"Wat is het meest echte wat je kunt bedenken?"} Jacques dacht al lang voordat hij antwoordde; Hij probeerde te wegen wat het meest essentieel en duurzaam was in alles wat hij had geweten. Uiteindelijk, niet langer glimlachend, zei hij, 'geheugen'.
({"What is the most real thing you can think of?"}Jacques thought for a long time before answering; he tried to weigh up what was most vital and enduring in all that he had known. Eventually, no longer smiling, he said, 'Memory'.)
In het boek "Human Traces" van Sebastian Faulks wordt een personage genaamd Jacques gevraagd om de essentie van de realiteit te overwegen. Geconfronteerd met de vraag over wat hij gelooft is het meest reële aspect van het bestaan, houdt hij zich bezig met diepe contemplatie om iets te vinden dat aanzienlijk belang en een lange levensduur houdt.
Na aanzienlijk nadenken komt Jacques tot een diepgaande conclusie, waarin staat dat 'geheugen' is wat hij het meest echte ding beschouwt. Dit weerspiegelt zijn geloof in de cruciale rol die geheugen speelt bij het vormgeven van onze ervaringen en begrip van het leven, wat suggereert dat onze herinneringen fundamenteel zijn voor onze identiteit en perceptie van de realiteit.