In "Catch-22" van Joseph Heller, spreekt een personage frustratie uit tijdens een gesprek en vraagt zich af waarom ze niet worden gestraft of berispt. Dit moment benadrukt een dieper thema van verwaarlozing en afleiding, omdat de persoon die wordt ondervraagd een gevoel van verlangen naar aandacht of erkenning voelt.
Heller's verhaal combineert absurditeit met serieuze ondertoon, ter illustratie van hoe chaos en grotere gebeurtenissen, zoals een parade, persoonlijke grieven en emotionele behoeften overschaduwen. Deze uitwisseling weerspiegelt de bredere conflicten waarmee de personages worden geconfronteerd, gevangen tussen hun verlangens voor verbinding en de overweldigende omstandigheden om hen heen.