Zou je je land willen zien verliezen? ' Majoor majoor vroeg. 'We zullen niet verliezen. We hebben meer mannen, meer geld en meer materiaal. Er zijn tien miljoen mannen in uniform die me zouden kunnen vervangen. Sommige mensen worden gedood en veel meer zijn geld verdienen en plezier hebben. Laat iemand anders gedood worden. '' Maar stel dat iedereen aan onze zijde zo voelde. ' 'Dan zou ik zeker een verdomde dwaas zijn om op een andere manier te voelen. Zou ik niet?
(Would you like to see your country lose?' Major Major asked. 'We won't lose. We've got more men, more money and more material. There are ten million men in uniform who could replace me. Some people are getting killed and a lot more are making money and having fun. Let somebody else get killed.''But suppose everybody on our side felt that way.' 'Then I'd certainly be a damned fool to feel any other way. Wouldn't I?)
In de uitwisseling tussen majoor en een niet nader genoemde persoon, grote grote worstelingen met het concept van patriottisme en persoonlijk opoffering tijdens oorlogstijd. Hij is van mening dat de grotere middelen van hun land - Manpower, Finances en Materials - het overbodig maken om zich zorgen te maken over zijn eigen veiligheid of het idee om de oorlog te verliezen. De houding die hij overbrengt is er een van onthechting, wat suggereert dat de oorlog een onpersoonlijke aangelegenheid is waar vele anderen hem kunnen vervangen, wat een bepaald cynisme weerspiegelt over de menselijke kosten van conflicten.
Bovendien benadrukt de reactie van Major Major op de mogelijkheid van wijdverbreide apathie onder zijn landgenoten een verontrustende dynamiek in oorlogvoering. Hij impliceert dat als iedereen zijn perspectief zou overnemen, dit zijn houding dwaas zou maken, maar toch versterkt hij ook zijn weigering om de implicaties van dergelijke onverschilligheid te overwegen. Deze pessimistische vooruitzichten onderstreept een centraal thema van "vangst-22"-de absurditeit van oorlog en de morele dilemma's waarmee individuen worden geconfronteerd wanneer ze worden gevangen in institutioneel conflict, waar de waarde van het leven lijkt afgenomen tegen de achtergrond van economisch winst en kameraadschap bij overlevenden.