Het citaat brengt de diepe angst over die gepaard gaat met wachten, wat suggereert dat het martelend kan aanvoelen en zelfs de geest kan breken. Het benadrukt hoe de ervaring van wachten de perceptie van tijd kan verminderen, waardoor het aanvoelt als een pijnlijk en bewust verval.

Bovendien wordt de toekomst afgeschilderd als onzeker, gebouwd op duidelijke verwachtingen, maar mogelijk leiden tot tegenstrijdige resultaten. De verwijzing naar angst suggereert dat mensen op verschillende manieren omgaan met hun zorgen, wat de complexiteit van menselijke emotie en anticipatie benadrukt, zoals afgebeeld in het werk van Naguib Mahfouz, 'The Harafish'.