Yossarian was ook koud en rilde oncontroleerbaar. Hij voelde gans puistjes over hem heen kloppen terwijl hij wanhopig naar beneden staarde naar de grimmige geheime Snowden was over de rommelige vloer gemorst. Het was gemakkelijk om het bericht in zijn ingewanden te lezen. De mens was materie, dat was het geheim van Snowden. Laat hem een raam laten vallen en hij zal vallen. Zet hem in brand en hij zal branden. Begraaf hem en hij zal rotten, net als andere soorten afval. De geest is verdwenen, de mens is afval. Dat was het geheim van Snowden. Rijpheid was alles. Ik heb het koud, 'zei Snowden. 'Ik heb het koud.
(Yossarian was cold, too, and shivering uncontrollably. He felt goose pimples clacking all over him as he gazed down despondently at the grim secret Snowden had spilled all over the messy floor. It was easy to read the message in his entrails. Man was matter, that was Snowden's secret. Drop him out a window and he'll fall. Set fire to him and he'll burn. Bury him and he'll rot, like other kinds of garbage. The spirit gone, man is garbage. That was Snowden's secret. Ripeness was all.I'm cold,' Snowden said. 'I'm cold.)
In deze passage van "Catch-22" ervaart Yossarian een diepgaand gevoel van wanhoop terwijl hij de brutale realiteit van leven en dood confronteert. De beelden van de gemorste ingewanden van Snowden dienen als een grimmige herinnering aan de lichamelijkheid van het menselijk bestaan. Yossarian realiseert zich dat zonder geest of doel mensen worden gereduceerd tot louter materie, verwant aan afval dat vervalt wanneer verwijderd uit de warmte van het leven.
Snowden's herhaling van "Ik ben koud" onderstreept de kwetsbaarheid en kwetsbaarheid van het menselijk leven. Dit moment bevat het idee dat het bestaan een voorbijgaande toestand is, en wanneer iemand van hun essentie wordt ontdaan, worden ze levenloos en zinloos. De aangrijpende boodschap weerspiegelt Heller's thema's van de absurditeit van oorlog en het onvermijdelijke verval waarmee alle mensen worden geconfronteerd.