In "The Right Attitude to Rain" reflecteert Isabel op de complexiteit van liefde en gezelschap. Hoewel ze erkent dat het hebben van een andere persoon troost kan bieden en eenzaamheid kan verlichten, vraagt ​​ze zich af of dit gevoel van veiligheid op de lange termijn voldoende is. Het idee dat emotionele vervulling meer vereist dan slechts één persoon resoneert tijdens haar gedachten.

Terwijl Isabel hun aankomende scheiding van drie maanden overweegt, beschouwt ze de behoefte aan stimulatie en betrokkenheid die verder gaat dan alleen gezelschap. Deze introspectie benadrukt de ingewikkelde balans tussen liefde en het nastreven van diepere verbindingen die iemands geest kunnen voeden, wat suggereert dat ware tevredenheid in relaties vaak meer vereist dan alleen samen zijn.