U moet de tijd niet beschouwen als een kwantiteit, een periode, een maatregel. Kijk naar de hemel, zei Gwynneth. De maan is nu weggegleden naar een andere nacht, in een andere wereld. Het was niet de tijd dat je je herinnert, Faolan, maar eerder de luminescentie van de lucht, de blauwe schaduwen die door de bomen in zijn licht werden gegoten. Het was niet de lengte van de tijd, maar de kwaliteit van het licht van de maan die je voelde en onthoudt. Gwynneth pauzeerde. Het is de waarde, de kwaliteit die voort leeft.
(You must not think of time as a quantity, a period, a measure. Look at the sky, Gwynneth said. The moon has now slipped away to another night, into another world. It was not the time it was here that you remember, Faolan, but rather the luminescence of the air, the blue shadows cast by the trees in its light. It was not the length of the time but the quality of the moon's light that you felt and remember. Gwynneth paused. It is the value, the quality that lives on.)
In "Lone Wolf" van Kathryn Lasky deelt Gwynneth een diepgaand inzicht met Faolan over de aard van de tijd. In plaats van tijd als een meetbare entiteit te zien, moedigt ze hem aan het te waarderen door de schoonheid om hen heen. Dit perspectief verschuift de focus van hoeveel tijd is verstreken naar de ervaringen en kwaliteiten die tijd zinvol maken. De beelden van de maan en het licht roept een...
