Je zou denken dat mensen die onrecht hadden ervaren zouden zijn om het anderen toe te brengen, en toch doen ze dat met Alacrity. De slachtoffers worden slachtoffers met een huiveringwekkende gerechtigheid. Dit is de aard van fanatisme, om extremen van gedrag aan te trekken en uit te lokken. En dit is de reden waarom fanaten allemaal hetzelfde zijn, welke specifieke vorm ook hun fanatisme aanneemt.
(You would think that people who had experienced injustice would be loath to inflict it on others, and yet they do so with alacrity. The victims become victimizers with a chilling righteousness. This is the nature of fanaticism, to attract and provoke extremes of behavior. And this is why fanatics are all the same, whatever specific form their fanaticism takes.)
Het citaat benadrukt de paradox waar personen die geconfronteerd worden met onrechtvaardigheid vaak zelf in stand houden, schijnbaar zonder aarzeling. Dit fenomeen illustreert een diepe ironie, omdat degenen die lijden kunnen transformeren in onderdrukkers, gedreven door een gevoel van gerechtigheid dat hun acties rechtvaardigt. Het weerspiegelt een cyclus waarin slachtofferschap een verlangen naar wraak of vergelding kan veroorzaken, wat leidt tot verdere schade.
Bovendien suggereert het citaat dat fanatisme een cruciale rol speelt in dit gedrag, omdat het extreme acties en reacties van individuen kan oproepen. Ongeacht de specifieke ideologie of overtuiging, fanaten delen een rode draad van intensiteit die zowel hun acties als de onrechtvaardigheden voedt die ze plegen. Dit versterkt het idee dat de cyclus van slachtofferschap en onderdrukking een verontrustend aspect is van menselijk gedrag, waardoor individuele omstandigheden overstijgen.