Het spijt me, "zei Leon." Ik kan zien dat je van je twee vrienden hield en je mist ze, en misschien vliegen ze ergens in de lucht rond, ritsen hier en daar en zijn geesten en gelukkig. Maar jij en ik en drie miljard andere mensen zijn dat niet, en totdat het hier verandert, zal het niet genoeg zijn, Phil; Niet genoeg. Ondanks de opperste hemelse Vader. Hij moet hier iets voor ons doen, en dat is de waarheid. Als u in de waarheid gelooft-Well, Phil, dat is de waarheid. De harde, onaangename waarheid.
(I'm sorry," Leon said. "I can see you loved your two friends and you miss them, and maybe they're flying around somewhere in the sky, zipping here and there and being spirits and happy. But you and I and three billion other people are not, and until it changes here it won't be enough, Phil; not enough. Despite the supreme heavenly father. He has to do something for us here, and that's the truth. If you believe in the truth--well, Phil, that's the truth. The harsh, unpleasant truth.)
In "Radio Free Albemuth" geeft Leon inzicht uit voor het verlies van Phil en erkent dat hij echt voor zijn vrienden zorgde. Hij benadrukt echter dat ondanks het idee van hun eeuwige geluk in het hiernamaals, het niets doet om de worstelingen in de huidige wereld te veranderen. Leon's woorden geven een gevoel van frustratie over dat geloof en spirituele overtuigingen de ontberingen die de levenden ervaren niet verlichten, wat duidt op een behoefte aan tastbare verandering in hun realiteit.
Dit gesprek benadrukt een cruciaal thema in het werk van Philip K. Dick: de spanning tussen geloof in een hogere macht en de harde realiteit van het leven. Leon's perspectief daagt de idealistische opvattingen van Phil uit en confronteert hem met de ongemakkelijke waarheid dat alleen geloof onvoldoende is om hun problemen op te lossen. De aandringen op waarheid in plaats van troostende overtuigingen weerspiegelt een dieper existentieel onderzoek dat resoneert in het hele verhaal.